تیموتی گالوی ( نویسنده کتاب) به ما نشان می دهد بیشتر روشهای آموزشی و تدریسی که ما برای افراد انجام می دهیم مانع یادگیری است
و باورهای یادگیری ما را در مورد یادگیری با یافته هایی که با به کار بستن روش هایی که جواب داده اند به چالش می کشد.
بازی درون شایسته آن است که خواننده دست از قضاوت بکشد و پذیرای این باشد که همیشه شیوه هایی جدید برای شناخت هدف ها و امیال ما وجود دارد .
تیموتی(نویسنده کتاب): به تدریج متوجه شدم که خیرخواهانه ترین آموزش هایی که به شاگردانم می دادم،
در گفتگوی درونی خودشان تعبیر به یک ابزار کنترل می کردند که با قابلیت های فطری و طبیعی آنها همخوانی نداشت.
این گفتگوی انتقادی درونی مطمئنا یک حالت ذهنی ایجاد می کرد که با آنچه که ورزشکاران قهرمان در مورد ذهنی آرام و متمرکز گفته بودند، فرق داشت .
{وقتی از چند ورزشکار صاحب مدال سوال کرده بودند هنگامی که بهترین عملکرد را داشته باشید
به چه چیزی فکر می کردید تقریبا همه آنها جواب داده بودند که اصلا فکر نمی کرده اند و ذهن شان آرام و متمرکز بوده است.}
هدف بازی درونی این است که عواملی در پیشرفت استعداد شخصی اختلال می اندازد را کاهش دهد .
هدف بازی بیرونی نیز دستیابی به موانع بیرونی برای هدف های بیرونی است. رابطه این دو بازی معلوم است
هر چه قدر چالش بیرونی فرد بزرگتر باشد کاهش اختلال درونی اهمیت بیشتری می یابد.
پیشرفت افراد به هر دوی آنها بستگی دارد که می توان آن ها را به پاهای یک انسان تشبیه کرد
اگر هر دو به یک اندازه باشند راه رفتن آسان تر خواهد شد.
