عوامل موثر در انتخاب یک کوچ حرفه ای چیست؟

تکامل انسان ها را با تمایل به کمک به دیگران، تقویت پیوندهای اجتماعی مثبت و رفتارهای مشارکتی ریشه دوانده است. به عنوان یک رهبر، ایجاد تعادل بین ارائه پشتیبانی و تقویت استقلال در میان اعضای تیم برای جلوگیری از مدیریت خرد یا موقعیت‌های زیر رهبری بسیار مهم است. هنگامی که یک گزارش مستقیم به دنبال کمک برای پر کردن شکاف بین تعیین و دستیابی به اهداف است، اثربخشی حمایت رهبری بسیار مهم است.

عوامل موثر در انتخاب یک کوچ چیست؟

در سناریوهایی که افراد دارای درجه‌ای از تجربه هستند، راهنمایی آنها برای تدوین برنامه‌های اقدام خود برای حفظ تعهد و تقویت مالکیت بسیار مهم است. به جای دیکته کردن مراحل، تشویق کارکنان به طراحی استراتژی های شخصی می تواند تعهد و مسئولیت پذیری آنها را نسبت به برنامه پیشنهادی افزایش دهد. توانمندسازی اعضای تیم برای ایده پردازی و برنامه ریزی مستقل، حس عاملیت و مسئولیت را در فرآیندهای دستیابی به هدف القا می کند.

مدیریت خرد، که با ترسیم دقیق استراتژی‌ها مشخص می‌شود، می‌تواند خلاقیت را خفه کند و استقلال کارکنان را سلب کند و مانع رشد و مشارکت آنها شود. برعکس، رهبری ناکافی، که در آن پاسخ‌های مبهم نمی‌توانند راهنمایی عملی ارائه کنند، ممکن است باعث شود کارکنان بدون حمایت ملموس برای عبور از زنجیره هدف-عمل احساس سرخوردگی کنند. ایجاد تعادل بین ارائه بینش و پرورش خود هدایتی، محیطی مساعد را برای اعضای تیم تضمین می‌کند تا برنامه‌های اقدام خود را به طور مؤثر پرورش دهند.

تشویق گفت‌وگوی باز و حل مشکلات مشارکتی، افراد را قادر می‌سازد تا نیازهای خود را بیان کنند، راه‌حل‌های طوفان فکری کنند و گام‌های عملی برای تحقق هدف را ترسیم کنند. به رهبران توصیه می شود از رویکردی همدلانه و حمایتی حمایت کنند و محیطی را پرورش دهند که تفکر مستقل و تدبیر اعضای تیم را پرورش می دهد. با ایجاد فضایی برای تفکر و تصمیم گیری، رهبران می توانند حس مالکیت و تعهد کارکنان را برای اجرای موثر برنامه هایشان تقویت کنند.

چه پرسش هایی در اینجا مطرح میشود؟

پرسش‌های سازنده نقشی اساسی در هدایت کارکنان به درون‌نگری و بیان برنامه‌های عملی منسجم دارد. از پرس و جوهای خاص گرفته تا کشف فرصت ها و منابع، پرسشگری استراتژیک در چارچوب بندی استراتژی های اقدام جامع متناسب با نیازها و شرایط فردی کمک می کند. رهبران با تشویق اعضای تیم برای شناسایی اولویت‌ها، استفاده از نقاط قوت موجود و همکاری مؤثر، می‌توانند فرهنگ اقدام خود محور و دستیابی به هدف را پرورش دهند.

مشخص کنید: “در آینده چه برنامه ای دارید؟”
مثبت باشید: “چه چیزی در این فرآیند برای شما کار می کند؟”
خرید خرید کنید: “فرصت اینجا چیست؟”
مدبر باشید: “به چه چیز دیگری برای حرکت به جلو نیاز دارید؟”
واقع بین باشید: “برای پیشبرد این کار چه کاری باید انجام ندهید؟”
مشارکت داشته باشید: “با چه کسی نیاز دارید که با چه کسی صحبت کنید/با او کار کنید/با او همسو شوید؟”
ذهنیت کنید: “فکر فعلی شما چیست؟”
ردیابی را دریافت کنید: “چگونه پیشرفت را اندازه گیری می کنید؟”
اولویت بندی کنید: “چه مرحله ای، اگر ابتدا انجام شود، سایر مراحل را آسان تر می کند؟”
سوار شوید: «چطور دیگری می‌توانم کمک کنم؟»

جمع بندی :

پاسخ دادن به این سوالات برای همکار شما ممکن است سریع یا آسان نباشد. ممکن است کمی طول بکشد تا به پاسخ هایشان فکر کنند. و اگر احساس کردید که آنها به رویکرد دستوری بیشتری نیاز دارند – به خصوص اگر اطمینان در حال حاضر مهمتر از تعهد یا خلاقیت است – می توانید با پاسخ دادن به این سؤالات با آنها یا برای آنها کمک کنید. بنابراین، برای مثال، به جای اینکه از کسی که تازه وارد یک کار شده است بپرسید: «به چه چیز دیگری برای حرکت به جلو نیاز دارید؟» (که احتمالاً هنوز نمی توانند بدانند)، استراتژی کمکی شما ممکن است به آنها بگوید: “در اینجا به چه چیز دیگری برای حرکت به جلو نیاز دارید…”

تحلیل آکادمی فراکوچ از این مقاله چیست؟

به عنوان انسان، تمایلات تکاملی به سمت رفتار مفید و اجتماعی، تعاملات ما را شکل داده است، و انسجام اجتماعی و کمک متقابل برای بقای جمعی را ارتقا می‌دهد. در قلمرو رهبری، ایجاد تعادل ظریف بین ارائه راهنمایی و حفظ استقلال فردی برای تقویت همکاری موثر بدون مدیریت خرد یا زیر رهبری اعضای تیم ضروری است.

هنگامی که اعضای تیم برای انتقال از هدف گذاری به دستیابی به هدف به دنبال کمک هستند، رهبران باید رویکرد ظریفی را اتخاذ کنند که افراد را قادر می سازد تا برنامه های اقدام خود را به طور مستقل طراحی و اجرا کنند. با پرهیز از دیکته کردن گام‌های خاص و در عوض تشویق کارکنان به تأمل در مورد نیازهایشان، رهبران می‌توانند حس مالکیت و تعهد را در میان اعضای تیم پرورش دهند و تعامل و مسئولیت‌پذیری را در دستیابی به اهداف مشترک افزایش دهند.

برای تسهیل این فرآیند، رهبران می توانند از سؤالات باز برای تحریک تفکر انتقادی و حل مسئله خودراهبر در اعضای تیم استفاده کنند. رهبران با هدایت افراد به در نظر گرفتن منابع خود، همکاری مؤثر و اتخاذ یک ذهنیت فعال در جهت دستیابی به هدف، می توانند همکاران خود را برای تصاحب برنامه ها و پیشرفت خود توانمند سازند. در نهایت، پرورش فرهنگ تصمیم‌گیری مستقل در چارچوب حمایتی می‌تواند منجر به نتایج متعهدتر و موفق‌تر در تلاش‌های سازمانی شود.