گوش سپاری فعال؛ اولین و مهمترین مهارت یک کوچ

یک سری مهارت‌ها و شایستگی‌های مهم در کوچینگ مانند گوش سپاری و پرسشگری وجود دارند که هر کوچ‌ حرفه‌ای این مهارت‌ها را داراست و برای اینکه یک کوچ کارآمد باشد باید آن‌ها را توسعه دهد. اصول این مهارت‌ها را می‌توان فراگرفت اما تنها با تمرین و تأمل می‌توان این مهارت‌های اصلی کوچینگ را به کمال رساند. به‌عنوان‌مثال، می‌توانید به‌طور رسمی نحوه تعیین اهداف و چگونگی استفاده مؤثر از سؤالات را بیاموزید؛ اما فقط از طریق تمرین منظم است که قادر به ایجاد رابطه و استفاده مؤثر از شهود خواهید بود. پس فراموش نکنید صرفاً مطالعه و آگاهی از مهارت‌ها مؤثر واقع نخواهد شد و این مهارت‌ها نیز مانند دیگر مهارت‌ها به تمرین و تکرار زیاد نیاز دارد. از این هفته ما قصد داریم به‌طور مفصل به چندمهارت اصلی و لازم برای هر کوچ از نظر ICF و صلاحیت‌های مورد نظر آن بپردازیم.

در یک نگاه، این مهارت‌ها عبارت‌اند از:

  • مهارت گوش سپاری
  • طرح سؤالات هوشمندانه
  • مهارت هدف‌گذاری
  • ارائه بازخورد سازنده
  • ایجاد رابطه صمیمانه
  • ابراز همدلی
  • استفاده از بصیرت و شهود

از این هفته در هر مقاله به یکی از شایستگی‌ها و مهارت‌های اساسی موردنیاز یک مربی موفق خواهیم پرداخت. محوریت مقاله این هفته، مهارت گوش سپاری است. برای اطلاع از چگونگی و کیفیت این مهارت با ما تا پایان مقاله همراه باشید.

دلیل اهمیت و اولویت این مهارت نسبت به دیگر مهارت‌ها

گوش سپاری، یک مهارت پایه و اساسی در کل جلسه کوچینگ است و کوچ بدون آن قادر به ادامه جلسه کوچینگ و کمک به افراد نخواهد بود. گوش سپاری کوچ را ملزم می‌کند تا نگرانی‌ها، نگرش‌ها و ایده‌های خود را کنار گذاشته و درعین‌حال با تمام وجود به مراجع خود گوش دهد. این وضعیت به‌اصطلاح سراپا گوش بودن، به مراجع نشان می‌دهد که کوچ بی‌اندازه به آن‌ها توجه دارد. کوچ باید دقیقاً آنچه را که به او گفته می‌شود، به‌درستی بشنود تا بتواند با استفاده از دانش کوچینگ و درکی که از مسئله مراجع پیدا می‌کند، با شناسایی توانایی‌های مراجع در مورد حل آن مسئله با یکدیگر به مباحثه و مشارکت می‌پردازند. با مهارت گوش سپاری دقیق، کوچ به طرح سؤالات هوشمندانه پرداخته که به روند تفکر مراجع کمک نیز می‌کند.

گوش سپاری به این معناست که:

  • همه حواس‌پرتی‌ها را از بین ببرید؛
  • برای اینکه متوجه شوید درکتان از گفته‌های مراجع درست بوده، مطالب را دوباره برای او عنوان کنید؛
  • به علامت‌های ظاهری، زبان بدن و عواملی مانند تن صدا، لحن و احساس مراجع گوش فرا دهید.

 ماهیت مهارت گوش سپاری توانایی در جلوگیری از حواس‌پرتی است که باعث تمرکز کوچ در طی ارتباط می‌شود. بدون هیچ‌گونه حواس‌پرتی «همه» آنچه کوچی می‌گوید را می‌شنود. می‌تواند تمام علائم احتمالی و ناخودآگاه مراجع را مشاهده کند، به‌این‌ترتیب قادر است معنای واقعی کلمات گفته‌شده را تشخیص دهد. همانند ارتباط، گوش سپاری نیز فرایندی دوطرفه است و عنصر نهایی این شایستگی توانایی کوچ در بازتاب حرف‌های مراجع است که آنچه را که واقعاً عنوان کرده، درک کرده است و با استفاده از چنین تکنیک‌هایی شروع به ایجاد رابطه و همدلی با فرد می‌کند. دیگران از روش‌های مشابه با این را برای ارزیابی میزان گوش دادن خوب به مراجع استفاده می‌کنند.

چند تکنیک گوش سپاری مؤثرتر

یک روش آشکار که مراجع می‌تواند سطح توجه کوچ را تشخیص دهد، مطالعه زبان بدن و وضعیت بدن کوچ است. میزان تماس چشمی کوچ با مراجع، استفاده او از علائم غیرکلامی، مانند سر تکان دادن یا لبخند و سیگنال‌های کلامی مانند گفتن «آها» یا «اهوووم» زمانی که مراجع در حال صحبت است. این‌ها فقط برخی از موارد و راه‌هایی است که مراجع ارزیابی می‌کند، چقدر خوب شنیده می‌شود. عباراتی که هنگام تبادل‌نظر استفاده می‌شوند، نشان می‌دهند کوچ به‌خوبی گوش فرا داده است. مراجع هم نشان می‌دهد که نسبت به آنچه به کوچ می‌گوید توجه داشته و آن‌ها را قبول دارد. به‌عنوان‌مثال:

  • یک کوچ خوب: آیا می‌توانی به من بگویی که وقتی این اتفاق افتاد، چه‌کاری انجام دادی؟
  • یک کوچ تائید شده و پذیرش‌شده: چیزی که اتفاق افتاد، چشم‌انداز خوبی دارد. چه چیزی باعث شد که این‌طوری فکر کردی؟

تکنیک گوش سپاری جای هیچ شبه‌ای را باقی نمی‌گذارد. توجه مراجع را به آن‌ها جلب کرده و یک پیام بسیار قدرتمند به او می‌فرستد.

اول: اینکه کوچ در آنجا حضور دارد تا از مراجع در هر کاری که انجام می‌دهد حمایت کند.

دوم: اینکه کوچ توجه کافی داشته و انتظار پذیرش هرگونه تعهدی از مراجع را دارد.

لازم است که کوچ تنها به مسئله مراجع تمرکز کند و از توجه به هرگونه تمایل و راهکارهای خود بپرهیزد. ممکن است به‌واسطه آن مجبور به ارائه پیشنهاد‌ها یا راه‌حل‌ها شود. در غیر این صورت، نمی‌تواند بر احساسات خود در هنگام برقراری ارتباط غلبه کند. کوچ باید به مراجع اجازه دهد که تصویر کلی که در ذهن خود دارد را توضیح دهد تا سطح دانش و میزان ایده‌های مراجع را در مورد چگونگی حل مسئله پیش رو نشان دهد. با چند ثانیه سکوت قبل از اینکه سؤالی بپرسد یا بازخورد دهد، اطمینان حاصل خواهد کرد که مراجع تمام آنچه را که می‌خواهد، گفته است.

علاوه بر این، کوچ می‌تواند توجه خود را با بیان دقیق جملات مراجع در گزارشی بی‌طرف ابراز کند. این مهارت همچنین کوچ را قادر می‌سازد تا به مراجع نشان دهد که توضیحاتش را در مورد مسئله درک کرده یا خیر.

مزایای این مهارت کلیدی

گوش سپاری باعث می‌شود کوچ در طی مراحل کوچینگ بازخورد مستدل و سازنده داشته باشد. این رفتار دارای مزایای دیگری نیز است. مراجع شما باید احساس کند که به دیدگاه‌ها و تفسیرهایش از دید یک رویداد بسیار ارزشمند توجه شده است. مراجع باید ترغیب شود تا ایده‌ها و تفکرات خود را برای رسیدن به هدفشان جستجو کنند. برای اینکه یک کوچ کارآمد باشد باید نشان دهد که واقعاً به شخص مقابل و صحبت‌های او علاقه مند است. او تمام تلاشش را می‌کند تا به مراجع در پیشرفت شایستگی‌ها و بهبود عملکرد کمک کند.

این مقاله توانسته چقدر به شما کمک کند؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *