۸ اصل برای موفقیت در کوچینگ (مربیگری)

از نظر فدراسیون بین‌المللی کوچینگ (ICF)، یک کوچ حرفه‌ای باید دارای ۸‌صلاحیت کلیدی کوچینگ باشد که در این بخش به آن‌ها خواهیم پرداخت. در واقع، صلاحیت‌های مذکور معیاری برای اعتبارسنجی و مبنای ارزیابی کوچ‌ها محسوب می‌شوند. این صلاحیت‌ها با توجه به ارتباط منطقی به ۴ گروه تقسیم می‌شوند. تک‌تک این صلاحیت‌ها دارای اهمیت و ارزش خاص خود هستند و در میزان اهمیت و ارزشمندی آن‌ها هیچ اولویتی وجود ندارد.

از طرفی رعایت شایستگی‌های اصلی مرتبط با این صلاحیت­ ها، به حمایت از درک بیشتر اصول کوچینگ حرفه‌ای کمک می­کند. در عمل، هر شایستگی کوچینگ (صلاحیت کوچینگ)، اساس ارزیابی افرادی است که می­خواهند اعتبارنامه‌ها و مدرکACC ،PCC  یا MCC را دریافت کنند.

   تعیین اصول بنیادین در کوچینگ

۱- اجرای کوچینگ طبق اصول اخلاقی:

یک کوچ باید نسبت به تفاوت دیگر تکنیک‌های مشاوره با کوچینگ، دستورالعمل‌های اخلاقی و معیارهای رفتاری ICF شناخت داشته باشد و آن‌ها را به کار گیرد.

1. رعایت صداقت و درستی در ارتباط با مراجع و سایر ذینفعان؛
2. توجه به ارزش­ها و باورهای مراجع؛
3. حفظ احترام و در نظر گرفتن جایگاه اجتماعی مراجع؛
4. پایبندی به اصول تبیین شده از طرف فدراسیون بین­المللی کوچینگ (ICF)؛
5. حفظ اطلاعات محرمانه مراجع؛
6. دانش کافی و رعایت وجه تمایزات بین کوچینگ با سایر حرفه­ ها؛
7. ارجاع مراجع به سایر متخصصان در صورت لزوم.

۲- یک کوچ مطابق با طرز تفکر کوچینگ (Mindset Coaching) عمل می­کند.

طرز تفکری باز، انعطاف­پذیر، کنجکاوانه و مراجع­ محور.

1. می­داند که مراجع مسئول تصمیم­ گیری­ های خود است؛
2. همواره در حال توسعه مهارت­ های خود است؛
3. دائماً در حال تمرین و یادگیری است؛
4. انعطاف ­پذیر بوده و از شرایط عمومی مراجع خود آگاه است؛
5. بدون هیچ­گونه قضاوتی، از آگاهی خویش به نفع مراجع خود استفاده می­نماید؛
6. بر روی احساسات خود کنترل و واکنش مناسبی دارد؛
7. آمادگی کامل ذهنی و روحی برای برگزاری جلسه کوچینگ دارد؛
8. در صورت لزوم، از منابع بیرونی استفاده می­ کند.

به وجود آوردن رابطه‌ای مشترک

۳- تنظیم و حفظ توافقنامه:

یک کوچ باید برای فرایند کوچینگ، در رابطه با آنچه برای مراجع مناسب است، برنامه زمانی، حق‌الزحمه و محدودیت‌ها و شرایط خاص با مراجع به توافق برسد.

1. ذهنیت مراجع را در رابطه با ماهیت کوچینگ شفاف می­نماید؛
2. در رابطه با مسئولیت کوچ و مراجع در روند جلسات به توافق می­رسند؛
3. با مراجع برای شفاف نمودن اهداف، برنامه­ها و راهکارها مشارکت می­کند؛
4. نحوه ارتباط را با مشارکت مراجع، مشخص می­کند؛
5. با ارائه و گرفتن بازخورد مناسب، تائید درستی مسیر جلسه را از مراجع می­گیرد؛
6. تصور مراجع را برای انجام اقدامات در جهت رسیدن به خواسته اصلی شفاف می­سازد؛
7. میزان رضایت مراجع را در هر جلسه با توجه به پیشرفت در مسیر رسیدن به هدف ارزیابی می­کند؛
8. کنترل مدیریت زمان و تمرکز کامل در جلسه را دارد؛
9. به مسیر جلسه در جهت رسیدن به هدف مطلوب مراجع جهت می­دهد.

۴- ایجاد و توسعه اعتماد، امنیت و صمیمیت دوجانبه: 

یک کوچ باید با اهمیت دادن به آینده مراجع، صداقت، عمل به وعده‌ها و تنظیم قراردادهای مشخص، تشویق مراجع و احترام به فهم و شیوه یادگیری مراجع را اجرا نماید.

1. یک کوچ با حفظ احترام و اعتماد متقابل، محیطی امن را برای بیان آزادانه برای مراجع خود ایجاد می­کند؛
2. به خصوصیات شخصیتی و فکری مراجع توجه کرده و خود را سازگار می­نماید؛
3. به دنبال درک درست از طرز فکر و ارزش­های مراجع است؛
4. بابت ارائه دیدگاه­ها و ایده­های جدید و خاص مراجع تشویق و تبریک در نظر می­گیرد؛
5. توجه و حمایت کامل خود را با مراجع به اشتراک می­گذارد؛
6. تمامیت، صداقت و شفافیت را در فرآیند کوچینگ، مدنظر قرار دهد.

 5- حضور و توجه کامل در روند کوچینگ:

یک کوچ با ایجاد رابطه‌ای منطقی، هوشمندانه و انعطاف‌پذیر با مراجع، جلسه خود را برگزار می­کند.

1. یک کوچ در جلسه کوچینگ با حضور و توجه کامل و آگاهانه حضور پیدا می­کند؛
2. تمرکز کافی به مراجع و مسئله مطرح شده دارد؛
3. مسئولانه و همدلانه مراجع خود را همراهی می­کند؛
4. نسبت به مسئله مراجع خود کنجکاو است و با پرسش­های مناسب ناگفته­ها را کشف می­کند؛
5. اجازه نمی­دهد احساسات و مسائل شخصی تمرکزش را از جلسه و مراجع دور کند؛
6. با بازخوردهای مناسب توانمندی و دقت خود را به مراجع نشان می­دهد؛
7. فضایی برای سکوت، مکث یا تأمل، ایجاد می کند.

۳- برقراری ارتباط مؤثر

۶- گوش دادن فعال:

گوش سپاری و توجه به تمامی نظرات، افکار، باورها و ارزش‌های مراجع، توجه به لحن و تن صدا و زبان بدن او، بررسی دغدغه‌ها و نگرانی‌های مراجع و حمایت از مراجع برای بیان احساسات خود.

1. یک کوچ با گوش سپردن فعال به مراجع خود، بر گفته­ها و ناگفته­های مراجع خود تمرکز می­کند؛
2. برای درک بهتر صحبت­های مراجع، ارزش­ها، هویت و باورهای او را در نظر می­گیرد؛
3. برای اطمینان از فهم درست مطلب بیان شده از طرف مراجع، صحبت او را تکرار می­کند؛
4. مطمئن می­شود که مراجع تمام آن چیزی که می­خواهد بگوید را بیان کرده است؛
5. تنها به گفته مراجع اتکا نکرده و لحن و زبان بدن او را نیز در نظر می­گیرد؛
6. تغییرات رفتاری و احساسی مراجع را در فرآیند جلسه در نظر می­گیرد تا بهتر بتواند الگوهای رفتاری او را بشناسد؛
7. به‌طورکلی ارتباطی شفاف، بدون ابهام و محترمانه در طول جلسات برقرار می­کند که با اشتراک‌گذاری ماهرانه بازخوردها همراه است.

 7- ایجاد یا برانگیختن آگاهی:

طبقه‌بندی و جمع‌بندی اطلاعات کسب ‌شده از مراجع و ارائه آن‌ها به مراجع برای دستیابی به اهداف، ابراز و عنوان برداشت کوچ از افکار و احساسات مراجع و یافتن عقاید و تعابیر جدید برای مراجع تا موجب تقویت اقدام به عمل هر دو در دستیابی به اهداف شود.

1. یک کوچ با استفاده از ابزارها و مهارت­های کوچینگی خود، در مراجع خودآگاهی ایجاد می­کند؛
2. تجربیات مراجع در ارائه بازخوردها در نظر می­گیرد؛
3. با طرح سؤالاتی که به شناخت مراجع و افزایش بینش کوچ کمک کند، به گذشته مراجع و قضاوت شدن او ارتباط پیدا نکند و منجر به پاسخ‌های کامل شود، باعث ایجاد چالش و بروز آگاهی در مراجع می­شود؛
4. در رابطه با ارزش­ها، نیازها و باورهای مراجع خود کنجکاو است؛
5. با پرسشگری مناسب، مراجع را برای دستیابی به تفکر بهتر همراهی می­کند؛
6. از مراجع می­خواهد تا در فرآیند کوچینگ، نسبت به جلسه و کوچ خود بازخورد ارائه دهد؛
7. به عوامل مؤثر در پیشرفت مراجع توجه می­کند؛
8. فرآیند جلسه با توجه به نیاز مراجع برنامه­ریزی و اجرا می­شود؛
9. در شناسایی عوامل تأثیرگذار بر تفکر، رفتار و عملکرد مراجع نقش مؤثری دارد؛
10. مراجع را تشویق می­کند تا راهکارهای مناسب عملی کردن ایده­ها و توانمندی­های خود را پیدا کند؛

از مراجع در تکمیل و اصلاح دیدگاه­ ها حمایت می­کند

تسهیل فرایند آموزش و کسب تجربه

۸- تسهیل کردن فرایند رشد مراجع:

یک کوچ به مراجع خود در جهت مسئولیت­پذیری و تصمیم­گیرنده بودن کمک می­کند؛ تا جایی که دانش و خواست وی به اقدام منجر شود.

1. قابلیت‌های مراجع را تحسین می­کند، ایده‌ها و تصورات او را به‌منظور خلق ایده‌های جدید و ترغیب مراجع به کشف راه‌حل، حل مشکلات به‌صورت گروهی و ارزیابی موارد موجود و تصمیم‌گیری نهایی به چالش کشیدن می­کشد؛
2. با ادغام اطلاعات موجود و تدوین یک برنامه برای مراجع به کمک خود او، به تعیین تاریخ برای رسیدن به اهداف و اعمال اصلاحات لازم در برنامه کوچینگ کمک می­کند؛
3. با توجه کردن به موارد مهم مراجع و محول کردن مسئولیت به او، درخواست مستقیم انجام برخی امور از مراجع، بررسی و سازمان‌دهی اطلاعات به همراه مراجع، توانایی کنترل بحث و تقویت انضباط فردی مراجع، به وی کمک می­کند؛
4. به مراجع کمک می­کند از دیدگاه متفاوتی به دانش و آگاهی کسب کرده نگاه کند؛
5. در ارائه اهداف، راهکارها و برنامه­ های مسئولیت­ پذیرانه، مراجع خود را همراهی می­کند؛
6. از مسئولیت­پذیری و تصمیم­گیرنده بودن مراجع حمایت می­کند؛
7. به مراجع خود کمک می­کند تا راهکارهای عملیاتی را که در فرآیند جلسه مطرح شده است، حفظ نماید؛
8. از مراجع خواسته می­شود تا به منابع حمایتی و پتانسیل­های موجود توجه نماید؛
9. در طی هر جلسه خلاصه­ای از دستاوردهای جلسات گذشته را با مراجع خود مرور می­کند؛
10. بابت پیشرفت­ها و موفقیت­های مراجع، تشویق و تحسین در نظر می­گیرد؛
11. با مراجع از شروع تا اتمام جلسه مشارکت می­کند.